از همین اول بگویم که خیال دارم محسن چاووشی را به عنوان یک پدیده اجتماعی بررسی کنم، نه به عنوان یک پدیده موسیقایی. با این همه محبوبیتی که چاووشی در حال حاضر میان مردم دارد

خیلی بیهوده است که بخواهیم بنشینیم و اثرش را نقد کنیم، به این خاطر که آن هایی که به قول معروف دوست اش دارند و طرفدارش هستند، خب، برای نقد ما تره هم خورد نمی کنند، و آن هایی هم که موسیقی چاووشی را نمی پسندند که اصلا آلبومش را گوش نمی کنند. به این ترتیب فکر نمی کنم نقد ما، حالا مثبت یا منفی، چندان تأثیری روی ذهنیت عمومی داشته باشد و مثلا باعث شود که آن هایی که چاووشی گوش می کنند، دیگر این کار را نکنند.